- дүме
- ет. Қаптау, топырлау, сапырылысу. Үйге біреу кіріп, біреу шығып ертеңді-кеш ауылдастары д ү м е п жатты (Т. Нұрмағамбетов, Дарияның арғы., 108). Астанаға біраз адамдар шаруасы болып соғады, болмай соғады, әйтеуір д ү м е п келіп жатады (Жұлдыз, 1975, 1, 159).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.